Kontrakty te są stosunkowo nowym rozwiązaniem na rynku. Powstały one w Londynie w latach 90. XX wieku. Użyto ich wówczas w tzw. Funduszu  hedgingowym (rodzaj funduszu inwestycyjnego). Szybko zauważono, że CFD umożliwiają obracanie wieloma towarami i walutami i są bardzo płynne, dlatego zyskały popularność w Wielkiej Brytanii, a póżniej na świecie.

Kontrakty CFD są notowane na wielu giełdach światowych, między innymi na:

American Stock Exchange (AMEX) - USA

London Stock Exchange (LSE) - Wielka Brytania

Australian Stock Exchange Ltd. (ASX) - Australia

Euronext Amsterdam (AMS) - Holandia

Euronext Brussels (BRU) - Belgia

Euronext Paris (PAR) - Francja

Obecnie w Europie i poza nią działa wiele firm zajmujących się CFD, między  innymi jest to ceniona brytyjska firma CMC Markets która niedawno wkroczyła na polski rynek.

Kontrakty CFD są , upraszczając, umową między dwiema stronami, kupującym a sprzedającym. Przedmiotem transakcji (aktywami) moga być akcje, obligacje, indeksy, waluty a także towary takie jak platyna, złoto, miedź, ropa, benzyna, drewno, kawa, kakao, zboża i wiele innych. Jak widać, jest to dość szeroki zakres aktywów bazowych.

Kontrakty CFD pozwalają zawrzeć transakcję, opierając się o przewidywaną cenę, bez konieczności posiadania aktywów.

Kontrakty CFD nie posiadają z góry określonej daty wygaśnięcia umowy, lecz są prolongowane każdego dnia; dzięki temu są one bardzo  elastyczne i atrakcyjne dla inwestorów.

Kontrakty na różnice kursowe cechuje duża dźwignia finansowa, zastosowanie którejumożliwia  zawieranie transakcji o dużej  wartości przy jednocześnie niskim nakładzie finansowym.

Co do kosztów transakcji typu CFD. Chcąc inwestować w tych kontraktach, należy wziąć pod uwagę tzw. spread, czyli różnicę pomiędzy ceną kupna i sprzedaży danego instrumentu finansowego. Spread jest mierzony w punktach. Można zaobserwować taką prawidłowość, że  najpopularniejsze przedmioty mają najniższy spread ze względu na dużą płynność. Na to przekłada się duże zainteresowanie ze strony inwestujących. Dobrym przykładem spread’u są kantory wymiany walut i ich różniące się między sobą, z korzyścią dla kantoru, ceny kupna i sprzedaży walut.

Przykładem niskiego spread’u będzie: K 21.15 - S 21.22 gdzie K oznacza kupno a S to sprzedaż.

Przykład wysokiego spread’u to np. K 42,12 i S 49,67.

W przypadku instrumentów opartych na akcjach, od każdej transakcji pobierana jest prowizja.

Przykładowe prowizje minimalne polskich firm zajmującyh się CFD to:

rynek polski - prowizja minimalna wynosi 10 PLN; rynek niemiecki - 6 EUR; rynek norweski - 70,00 NOK; rynek USA - 8,00 USD;  rynek szwajcarski - 7,00 CHF.

Podsumowując, inwestowanie na kontrakty różnic kursowych jest warte uwagi, gdyż duża elastyczność tych kontraktów, ich międzynarodowy charakter a także niskie prowizje i wysoka dźwignia finansowa przyciągają wielu inwestorów na całym świecie.